Een hart verenigt Milaan en Syrische vluchtelingen: "Laten we hoop teruggeven aan kinderen, vrouwen en wezen die 14 jaar oorlog hebben overleefd"
Milaan, 13 juni 2025 – Zelfs onder de burgerslachtoffers van oorlogen zijn er slachtoffers van serie A en slachtoffers van serie B. Degenen die, ondanks dat ze zelf de gevolgen van bombardementen en gewapende conflicten dragen, tenminste "onder de schijnwerpers" van de media, tv en internationale organisaties blijven, en degenen die niet eens dit, als we het zo mogen noemen, geluk hebben.
Dit is het geval van de Syriërs, door iedereen vergeten. Overlevenden van een verwoestende burgeroorlog die in maart 2011 uitbrak, tegelijk met de Arabische Lente. Een conflict dat de val van het regime van Bashar al-Assad tot doel had, dat (althans op papier) na bijna 14 jaar in december 2024 eindigde, na een land in puin te hebben achtergelaten dat allesbehalve gepacificeerd is – verdeeld in bezettingszones, invloedssferen, antiregimemilities en de islamitische fundamentalisten van ISIS – en met een dodental van meer dan 700.000.
Het zijn de ontheemden. Genegeerd toen de oorlog Syrië verwoestte, zijn ze vandaag de dag in de vergetelheid geraakt. Apocalyptische cijfers: 7,2 miljoen intern ontheemden - volgens gegevens van de UNHCR, het VN-agentschap voor vluchtelingen - en 5 miljoen vluchtelingen in buurlanden zoals Turkije, Libanon, Jordanië en Egypte. 47% zijn kinderen en jongeren onder de 18.
Claudia Ceniti is bankmanager in 2011 wanneer ze een video tegenkomt van een huilend Syrisch kind dat om hulp vraagt. Dat gezicht, die pijn, worden de trigger die iets in haar doet knappen. Aan de top van een bankgroep in Milaan, na een vervuld leven, begrijpt ze dat er iets gedaan moet worden, "dat ik iets móest doen". Zo ontstond ongeveer een jaar later in Bareggio, een stad in het Milanese achterland waar Claudia woont, de non-profitorganisatie "Il cuore nel mondo". Het doel is bijna een "mission impossible": een brug van solidariteit slaan tussen Milaan en Syrië , tussen Italië en de vluchtelingenkampen in Turkije, "waar vrouwen en kinderen, van wie velen wees zijn, honger en armoede lijden in algemene onverschilligheid". Sterker nog, Turkije, hoewel het vluchtelingen opvangt (er zijn er meer dan 3 miljoen in tentenkampen nabij de grens), doet weinig of niets voor hen, en accepteert ook niet graag dat buitenlandse non-profitorganisaties voor hen zorgen.
Toch heeft Claudia – met haar Luisa Baroni, Danilo Cattaneo, Elena Bonelli en Grazia Palumbo – in al die jaren kleine wonderen verricht. Ze kent de Syrische tandarts Gazi Nasimi , die naar Italië is verhuisd, in de Marche. Samen met hem organiseert de non-profitorganisatie de eerste missies. Al in 2013 kopen ze gebruikte ambulances en sturen ze volgeladen met medicijnen naar Syrië. Kinderen staan al sinds het begin op de eerste plaats voor Il Cuore nel Mondo. Om een simpele reden.
"In de vluchtelingenkampen in Turkije zijn ziekte en ondervoeding wijdverbreid", zegt Claudia, die de verschrikkingen van Syrië in 2013 voor het eerst met eigen ogen zag. "De gelukkigen, de gelukkigen, hebben hun moeders bij zich. Bijna al hun vaders zijn in de oorlog omgekomen. En dan zijn er nog duizenden weeskinderen." Het eerste centrum voor ontheemden waar Claudia, Elena , Luisa, Grazia en Danilo zich op richten, is dat in Idlib, in het noordwesten van het land. Daar leven 6 miljoen burgers in armoede, zolang ze maar niet van honger sterven. Een ware hel zonder artsen en een minimum aan gezondheidszorg. "Hier zijn we begonnen met en blijven we het Broodproject steunen. Daarmee distribueren we brood en melk, maar ook water en hout om de tenten warm te houden."
Dan zijn er nog de adopties op afstand van veel Italiaanse gezinnen. Er zijn 38 Syrische jongens en meisjes die dankzij hun steun te eten hebben en naar school kunnen. Druppels solidariteit die in ieder geval een beetje hoop en vertrouwen in de toekomst herstellen. Maar kun je nog ongelukkiger zijn dan een kind dat onder een tent slaapt, verdronken in modder en water als het regent? Jazeker, als je naast honger, armoede en eenzaamheid ook nog eens beperkingen, cognitieve tekorten en autismespectrumstoornissen hebt. Zoals gebeurt in Gaziantep, dit keer in Turkije, waar een team van psychologen, leerkrachten en logopedisten samenwerkt met kinderen met autismeproblemen of psychiatrische aandoeningen. "We volgen er zo'n vijftig, afhankelijk van een Turkse ngo", zegt Claudia, "en dankzij de zorg en liefde die ze hebben gekregen, konden velen van hen naar school." Autisme en psychiatrische aandoeningen, om nog maar te zwijgen van motorische beperkingen, komen veel voor vanwege de vele huwelijken tussen bloedverwanten.
Hoe zorgt een relatief kleine organisatie ervoor dat dit allemaal consistent gebeurt vanuit een klein stadje in de regio Milaan, door geld in te zamelen voor een land en een oorlog waar Italianen weinig of niets van afweten? " We slagen erin door enorme inspanningen te leveren ," geeft Claudia toe, die de momenten van vermoeidheid en ontmoediging die zij en de rest van de groep in die 14 jaar hebben doorgemaakt, niet verbergt. " Je moet vechten tegen onverschilligheid, en soms is dat helemaal niet makkelijk. Soms heb je zin om op te geven. Dan denk je aan hen, je weet dat ze onze hulp nodig hebben. Omdat ze niemand om zich heen hebben. Uiteindelijk, nee, we geven niet op."
Il Cuore nel Mondo organiseert shows, evenementen en feesten in de regio Milaan en Lombardije om zichzelf bekend te maken, geld in te zamelen en de Syrische kwestie onder de aandacht te brengen. Er staat al een concert gepland op 20 september in Sedriano (Milaan): de "Cantabattisti", gewijd aan de liederen van de grote singer-songwriter. "We organiseren theater- of muziekvoorstellingen die ook leuk en zorgeloos moeten zijn. Want uiteindelijk willen we hoop en optimisme voeden en deze kinderen een betere toekomst geven." (www.ilcuorenelmondo.it)
Luce
